Waar trek je met Hamilton de grens, Ferrari?

In dit artikel:

Lewis Hamilton schudde met een paar uitgesproken zinnen recent de F1-wereld op: in een BBC-interview liet hij doorschemeren geen zin te hebben in het einde van dit seizoen en zelfs niet in het volgende seizoen. De schrijver reageert verontwaardigd: Hamilton — zevenvoudig wereldkampioen — zou nog altijd tot de groten behoren, maar gedraagt zich niet meer als zodanig vanwege teruglopende prestaties en onhandige uitlatingen.

Waar men eerst nog dacht dat een aanloop van een paar races genoeg was om Hamilton weer scherp te zien, zijn we volgens de auteur inmiddels 22 races verder en is de afstand tot teamgenoten (in de tekst wordt Charles Leclerc genoemd, eerder ook George Russell) alleen maar groter geworden. De hoop dat de ingrijpende regels en autoveranderingen van 2026 herstel zouden brengen, leek een reddingsboei — maar in Las Vegas veegde Hamilton die hoop zelf weg met zijn woorden.

Tegelijk probeerde Ferrari-baas Fred Vasseur schade te beperken door Hamiltons opmerkingen als emotioneel overdreven te bestempelen. De schrijver stelt vraagtekens bij de houding van Ferrari: als merk moet het zowel commercieel als sportief presteren, maar een coureur die naar verluidt meer dan 50 miljoen per jaar verdient lijkt meer te mogen dan gemiddelde rijders, ook als fouten en gebrek aan motivatie zichtbaar zijn. Dat voelt onrechtvaardig tegenover concurrenten die wél gemotiveerd en capabel presteren.

De auteur hoopt dat Hamilton alsnog zijn critici zal weerleggen en volgend seizoen terugvecht, maar concludeert dat het op dit moment zonde zou zijn als zijn latere jaren niet meer hetzelfde sportieve niveau opleveren als vroeger.